Tytuł: Event Horizon

 

2006 Dyplom na wydziale rzeźby

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Pracownia Przestrzeni Audiowizualnej Grzegorza Kowalskiego

 

 

Końcowy stan gwiazdy: grawitacyjne pole gwiazdy zmienia

trajektorie promieni świetlnych w czasoprzestrzeni - w pustej

czasoprzestrzeni byłyby one inne.

U niektórych gwiazd, ciśnienie materii, z której są zbudowane,

nie może powstrzymać własnej siły grawitacji i gwiazda zaczyna

się zapadać.

 

…to było prawdziwe wydarzenie, miałem wtedy chyba

osiemnaście lat, papier przyniosła jakaś dziewczyna, było lato,

weekend w domu moich rodziców. Byliśmy sami…

 

W miarę jak gwiazda się kurczy, pole grawitacyjne na jej

powierzchni staje się coraz silniejsze. Z tego powodu trudniej

jest światłu uciec z powierzchni gwiazdy; dalekiemu

obserwatorowi wydaje się ono słabsze, a jego kolor przesunięty

ku czerwieni.

 

…to nie było pierwsze lsd w życiu, ale to zapamiętałem na

zawsze. Po kilku przyjemnych chwilach zdałem sobie sprawę, że

ugrzązłem w pętli czasowej składającej się z kilku czynności…

 

W końcu, gdy gwiazda skurczy się tak dalece, że jej promień

będzie mniejszy niż promień krytyczny, pole grawitacyjne na jej

powierzchni stanie się tak silne, że nawet światło nie będzie

mogło już uciec.

 

…podczas każdej z czynności docierało do mnie, że to już było.

Rosnące przerażenie i chęć wyrwania się budziły potrzebę

wykonania jakiegokolwiek ruchu, cokolwiek, czego jeszcze nie

robiłem. Za każdym razem powracający uporczywie impuls

świadomości przypominał mi, że ta sekwencja już była, nawet

nie wiem ile razy…

 

Zgodnie z teorią względności nic nie może poruszać się szybciej

niż światło. Skoro światło nie może uciec z powierzchni gwiazdy,

nic innego nie jest w stanie tego dokonać: pole grawitacyjne

ściąga wszystko z powrotem. Istnieje pewien zbiór zdarzeń,

pewien obszar czasoprzestrzeni, z którego nic nie może się

wydostać. Granica tego obszaru to horyzont zdarzeń; składa się

on z trajektorii promieni światła, którym niemal udało się

wydostać z czarnej dziury.

 

…wstanę, napiję się wody, przyczyna i skutek, przyczyna i

skutek, ale przecież ja już piłem tą wodę…

 

Horyzont zdarzeń działa podobnie do jednokierunkowej

membrany: różne obiekty mogą wpaść do czarnej dziury przez

horyzont zdarzeń, ale nic nie może przekroczyć horyzontu w

drugim kierunku i wydostać się z niej.

 

…świadomość w takich momentach zdaje się wykonywać pętlę.

Wszystko na chwilę gdzieś się rozmywa, by po chwili znów

osiągnąć swój kulminacyjny moment, gdy wszystko jest jasne

i przejrzyste, gdy rzeczywistość objawia swą naturę…

 

W teorii względności nie ma absolutnego czasu. Każdy

obserwator mierzy swój własny czas. Czas obserwatora na

powierzchni gwiazdy jest różny niż czas odległego obserwatora,

ponieważ pierwszy znajduje się w bardzo silnym polu

grawitacyjnym.

 

…spoglądałem na duży zegar na szafie, ale ciągle była ta sama

godzina, tak pamiętam, już spoglądałem na ten zegar i wtedy

też była ta sama godzina…

 

W latach 60 dowiedziono, że zgodnie z ogólną teorią

względności wewnątrz czarnej dziury musi istnieć osobliwość,

punkt gdzie gęstość materii i krzywizna czasoprzestrzeni są

nieskończone. Osobliwość ta przypomina wielki wybuch u

początków czasu, ale tym razem jest to koniec czasu dla

zapadającego się ciała. W punkcie osobliwym załamują się

wszystkie prawa fizyki.

 

 

Z czarnej dziury nie można się wydostać, bo wszystkie drogi

ucieczki prowadzą z powrotem do środka.

 

 

 

 

„Horyzont Zdarzeń”- Rafał TONIEFER Grabowski

 

Dyplom - Pracowni Przestrzeni Audiowizualnej

Grzegorza Kowalskiego,

wydział rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Luty 2006 r.